Bir boşanma davasının temyiz müracaatını pahalandıran Yargıtay, “On tane karı bulurum ancak bir tane ana bulamam” kelamını boşanma sebebi saydı. Yüksek Mahkeme; bu kelama maruz kalan bayanın manevi tazminat almasının önünü açtı.
Bir müddettir geçimsizlik yaşayan çift, Aile Mahkemesi’ne müracaat etti. Tarafları dinleyen Mahkeme, karı – kocayı eşit kusurlu bulup, tarafları boşadı. Kararı davacı – karşı davalı bayan temyiz etti. Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, “On tane karı bulurum lakin bir ana bulamam” diyen kocayı ağır kusurlu saydı.
Kararda şöyle denildi:
“Mahkemece, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğu gerekçesiyle davalı-karşı davacı bayanın tazminat talepleri reddedilmiştir. Meğer ki, birinci derece mahkemesince bayana yüklenen ‘Elindeki bıçak ile davalıya saldırma’ vakıasından sonra evlilik birliği devam etmiştir. O halde davacı erkeğin, bayanın bu kusurlu davranışını affettiği ve en azından müsamaha ile karşıladığının kabulü gerekir.
Affedilen ve hoşgörülen olaylar karşı tarafa kusur olarak yüklenemez. Mahkemece tespit edilen ve gerçekleşen olaylara nazaran eşine ‘Sürtük, kaltak’ halinde hakaret eden, ‘Yüzüğünü bırakıp eşyalarını da alıp git’ diyerek konuttan kovan, eşini kastederek şahide, ‘Nerede kaldığı, ne yaptığı muhakkak değil, ben 10 tane karı bulurum, lakin bir tane ana bulamam’ dediği anlaşılan erkeğin, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda ağır kusurlu olduğu anlaşılmıştır.
NAFAKA KARARI
Hal bu türlü iken; tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi ve bu yanlışlı kusur belirlemesine bağlı olarak, bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi yanlışsız olmayıp, bozmayı gerektirmiştir. Mahkemece davalı-karışı davacı bayanın çalışması sebebiyle sabit geliri olduğu ve boşanma yüzünden yoksulluğa düşmeyeceği münasebeti ile yoksulluk nafakası talebinin reddine karar verilmiştir.
Yapılan yargılama ve toplanan kanıtlara nazaran, bayanın yargılama kademesinde minimum fiyatla işe başladığı, yalnız yaşadığı, kira sarfiyatının bulunduğu ve ismine kayıtlı rastgele bir malvarlığının olmadığı, buna karşılık davalı erkeğin ise: polis memuru olduğu ve arkadaşları ile birlikte kiralık meskende oturduğu anlaşılmıştır. Minimum fiyat düzeyindeki gelirin kişiyi yoksulluktan kurtarmayacağı ortadadır.
Asgari fiyat düzeyinde gelir elde eden davalı karşı davacı bayan faydasına yoksulluk nafakası şartları gerçekleşmiş olup, elde ettiği gelir bayanı yoksulluktan kurtaracak seviyede değildir. Mahkemece davalı karşı davacı bayan lehine Türk Uygar Kanunu’nun 175. hususu gereği uygun bir ölçüde yoksulluk nafakası takdiri gerekirken, yazılı biçimde isteğin reddi hakikat olmayıp, bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.” (İHA)