Geçen yıl İngiltere’nin Cotswolds bölgesindeki Winchcombe kasabasına düşen bir göktaşı, Dünya’dakinin neredeyse tıpkı olan su içeriyordu.
Bu, uzaydan gelen kayaların, milyarlarca yıl evvel, gezegenin birinci vakitlerinde su da dahil olmak üzere değerli kimyasal bileşenleri getirdiği fikrini destekliyor.
Göktaşı, İngiltere’de kurtarılan en değerli göktaşı olarak kabul ediliyor.
Detaylı tahlillerini yayımlayan bilim insanları, sonuçların çok değerli bilgiler sağladığını söylüyor.
Dev bir ateş topunun gece gökyüzünü aydınlatmasının akabinde, insanların bahçelerinden, yollarından ve tarlalardan 500 gramdan fazla kararmış moloz toplandı.
Ufalanan kalıntılar, Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nde (NHM) dikkatlice kataloglandı ve daha sonra araştırmaları için Avrupa’daki takımlara ödünç verildi.
Su, göktaşının tartısının %11’ini oluşturuyordu ve Dünya’daki suya çok emsal bir oranda hidrojen atomu içeriyordu.
Bazı bilim insanları, göktaşının su da dahil olmak üzere uçucu içeriğinin birçoklarını buharlaştıracak kadar sıcak olduğunu söylüyor.
Bugün Dünya’da bu kadar çok suyun olması -yüzeyinin %70’i okyanuslarla kaplı- sonradan su eklendiğini düşündürüyor.
Bazıları bunun donmuş su içeren kuyruklu yıldızlardan gelmiş olabileceğini söylüyor fakat kimyaları pek uyumlu değil.
Winchcombe’ye düşen göktaşı üzere Winchcombe karbonlu kondritlerin yapısıysa katiyen o denli.
Ve Dünya’ya düşmesinden 12 saatten daha kısa bir mühlet sonra toplanmış olması, toprağın suyunu yahut rastgele öteki bir maddeyi çok az emdiği manasına gelir.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Ashley King, BBC News’e verdiği demeçte, “Diğer tüm göktaşlarının kalitesi karasal ortam tarafından bir biçimde bozuldu” dedi.
“Ama Winchcombe, toplanma suratı nedeniyle farklı.
“Bu, onu ölçtüğümüzde, baktığımız bileşimin bizi 4,6 milyar yıl önceye, Güneş Sistemi’nin başlangıcındaki bileşime götürdüğünü biliyoruz.”
Yeni tahliller göktaşının kökenini de doğruluyor.
Ateş topunun kamera imgeleri, araştırmacıların çok kesin bir yörünge üzerinde çalışmasına imkan sağladı.
Geriye hakikat hesaplandığında bu, göktaşının Mars ve Jüpiter’in ortasında kalan asteroit jenerasyonundan geldiğini gösteriyor.
Daha ileri araştırmalar, muhtemelen bir çarpışmada, bir ana asteroitin en üstteki birkaç metresinden düştüğünü ortaya koyuyor.
Göktaşındaki neon üzere muhakkak atomların sayısı Dünya’ya varmasının yalnızca 200.000 ila 300.000 yıl sürdüğünü ortaya koyuyor.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Helena Bates, “0.2-0.3 milyon yıl kulağa hayli uzun bir mühlet üzere geliyor fakat jeolojik açıdan bakıldığında aslında çok hızlı” diyor.
“Karbonlu kondritler buraya süratle gelmeli, yoksa çok ufalanırlar, öylece parçalanır masraflar.”
“DAHA FAZLA SIR AÇIĞA ÇIKACAK”
Science Advances mecmuasının bu haftaki sayısında yer alan bilim insanlarının birinci tahlili, Winchcombe’un özelliklerine sırf bir genel bakış niteliğinde.
Meteoritics & Planetary Science mecmuasının bir sayısında kısa bir mühlet içinde uzmanlık bahisleriyle ilgili bir düzine makale daha çıkacak.
Ve onlar bile son kelam olmayacak.
Glasgow Üniversitesi’nden Dr Luke Daly, “Araştırmacılar, bu örnek üzerinde yıllarca çalışmaya devam ederek, Güneş Sistemimizin kökenlerine ait daha fazla sırrı açığa çıkaracaklar” dedi.