İktidar, seçime yatırım olsun diye evsiz vatandaşlara kolay kolay konut sahibi olacakları vaadinde bulunarak birtakım konut projeleri açıkladı.
Belli bir ölçü peşinat verilecek, kalan ödeme için bankadan uygun şartlarda kredi alınacak ve konutu olmayan orta ve orta alt gelir kümesine giren vatandaşlar da mesken sahibi olacak.
Bu projeye girenlerin 2 yıl sonra mesken sahibi olmaları için AK Parti’ye oy vermeleri gerecek.
İktidarın “ev sahibi olmak istiyorsan seçimde AK Parti’ye oy ver, yoksa projeler yarım kalır konut sahibi olamazsın” propagandası bu türlü bir uyanıklığa dayanıyor.
Ancak ortaya konulan projelerden konut almak için kaç lira ödenecek?
Ev sahibi olmayan orta ve orta gelir kümesindeki vatandaşlar ne kadar kredi alacaklar, ne kadar aylık taksit ödeyecekler?
İşte bu soruların karşılıkları ortaya çıkınca projelerin pek de orta ve orta alt gelir kümesindeki vatandaşlara hitap etmediği anlaşılıyor.
Uzmanların yaptığı hesaba nazaran çekilecek krediye nazaran ödenecek taksitler şöyle:
1 milyon lira kredi alırsanız aylık ödemeniz gereken taksit meblağı 12 bin 280 lira.
2 milyon kredi alırsanız, aylık taksit 24 bin 560 lira,
3 milyon kredi alırsanız, aylık taksit 36 bin 845 lira.
Kim alacak bu meskenleri?
Bu krediyi alabilecek ve bu taksitleri ödeyecek vatandaşlara orta, orta alt gelir kümesi diyebilir misiniz?
İlgisi yok.
Bu taksitleri 8 bin 500 lira minimum fiyat alan bir vatandaş ödeyebilir mi?
Kirada oturan bir taban fiyatlı borç almadan ay başını getiremediğine nazaran elbette ödeyemez.
Bu taksitleri 5 bin 500 emekli aylığı alan bir vatandaş ödeyebilir mi?
Elbette ödeyemez.
Bu fiyatları ödeyecek bir orta sınıf da kalmadı.
İktidar izlediği iktisat ve maliye siyasetiyle yoksulu daha da yoksullaştırdı.
Alt gelir kümesinde geçinmeye çalışan kısmı yoksulluğa itti.
Yoksul bölümü açlık sonunun altına gönderdi, açlığa mahkûm etti.
Orta sınıfı alt gelir kümesine indirdi. Yalnızca ömrünü sürdürebilecek bir satın alma gücüne hapsetti.
Toplum, “zenginler ve yoksullar” diye iki sınıfa dönüştü.
Ortası, orta altı sınıfı kalmadı.
İktidarın tekrar seçim kazanabilmek için attığı adımların hiçbiri gerçeğe dayanmıyor, bu nedenle de geçim sıkıntısına deva olmuyor, ekonomik krizin tahliline bir katkı vermiyor.
Örneğin Türkiye’de enflasyonun ne olduğu bilinmiyor.
Ortaya TÜİK tarafından bir oran atılıyor, iktidar kendine bir fiyat artışı yapıyor, tekrar kendine nazaran vergi, fotoğraf ve haçları artırıyor.
Bunları yaparken sayıların hiçbiri başkasını tutmuyor.
Örneğin, 2022 enflasyonu TÜİK’e nazaran yüzde 64,27, ENAG’a nazaran yüzde 137,55.
Asgari ücretliye yapılan artırım yüzde 54,5. Memur ve emekli maaşına yüzde 30.
Ama özel okul fiyatlarına yapılan artırım yüzde 65.
Devletin alacağı vergi, fotoğraf ve harçlara uyguladığı artış ise yüzde 122.
Yeniden değerleme oranını devlet yüzde 122 olarak belirliyorsa enflasyonun en az yüzde 122 olması gerekir.
Ama bakıyorsunuz devlete nazaran enflasyon yüzde 64. Çalışanların büyük çoğunluğu minimum fiyat yahut biraz üzerinde fiyat alıyor.
Kiralar ve konut fiyatları uçmuş durumda.
Ve iktidar kalkıp en düşüğü 12 bin 280 lira taksitle 10 yıl ödeyip sahibi olacağınız mesken projesini, “ev sahibi olmayanları mesken sahibi yapıyoruz” diye pazarlıyor.
Halkı yeterlice fakirleştirdiniz, bari dalga geçmeyin!